رویال به عنوان یک رهبر بین المللی در صنعت غذا، در زمینه صادرات، واردات و تأمین منابع طیف متنوعی از محصولات غذایی درجه یک به خصوص برای کشورهای آفریقایی تخصص دارد. تعهد ما به کیفیت و کارایی ما را به عنوان یک نام قابل اعتماد در بازار بین المللی مواد غذایی آفریقا معرفی کرده است. برای اطلاعات بیشتر یا بحث در مورد نیازهای مشتریان خود، لطفاً با شماره 09171199398 تماس بگیرید یا به آدرس info@Rowyal.com ایمیل بزنید.
آفریقا بازار وسیع و متنوعی را برای صادرات مواد غذایی با تقاضاهای متفاوت در 54 کشور خود نشان می دهد. از آنجایی که جمعیت این قاره همچنان در حال رشد و شهرنشینی است و با ظهور مصرف کنندگان طبقه متوسط در بسیاری از کشورها، تقاضا برای مواد غذایی وارداتی در حال افزایش است. این فرصت های قابل توجهی را برای صادرکنندگان مواد غذایی در سراسر جهان ایجاد می کند. با این حال، درک این نکته ضروری است که آفریقا یک بازار یکپارچه نیست. هر کشور ترجیحات، عادات غذایی و شرایط اقتصادی منحصر به فرد خود را دارد که بر تقاضای واردات مواد غذایی تأثیر می گذارد.
در این تحلیل جامع، ما برترین مواد غذایی را که موقعیت خوبی برای صادرات به بازارهای آفریقا دارند، بررسی خواهیم کرد. ما خواسته های خاص کشورهای مختلف آفریقایی را با در نظر گرفتن عواملی مانند سلیقه محلی، شرایط اقتصادی، روند شهرنشینی و تغییر رفتارهای مصرف کننده بررسی خواهیم کرد. با بررسی این عناصر، می‌توان تصویری دقیق از چشم‌انداز صادرات مواد غذایی در سراسر این قاره ترسیم کرد.
گندم یکی از مهم ترین واردات مواد غذایی برای بسیاری از کشورهای آفریقایی، به ویژه کشورهای شمال آفریقا و بخش هایی از جنوب صحرای آفریقا است. تقاضا برای گندم ناشی از رشد جمعیت، تغییر عادات غذایی و افزایش محبوبیت محصولات مبتنی بر گندم در مناطق شهری است.
مصر: مصر به عنوان بزرگترین واردکننده گندم در جهان، تقاضای بالایی برای این غله دارد. این کشور به شدت به گندم وارداتی برای تولید نان یارانه ای متکی است که غذای اصلی جمعیت بزرگ آن است. برنامه نان “بلادی” دولت مصر، که نان مقرون به صرفه را برای میلیون ها شهروند فراهم می کند، تقاضای ثابت برای واردات گندم را تضمین می کند.
نیجریه: نیجریه با جمعیت زیاد و رو به رشد خود یکی دیگر از واردکنندگان مهم گندم است. این تقاضا در درجه اول ناشی از افزایش مصرف محصولات مبتنی بر گندم مانند نان، ماکارونی و رشته فرنگی، به ویژه در مناطق شهری است. طبقه متوسط رو به رشد این کشور و تغییر ترجیحات غذایی به افزایش تقاضا برای گندم و محصولات مبتنی بر گندم کمک می کند.
کنیا: در شرق آفریقا، کنیا یکی از واردکنندگان عمده گندم است و تقاضا بیشتر از تولید داخلی است. رشد جمعیت شهری کشور و گسترش صنعت فرآوری مواد غذایی نیاز به واردات گندم را برانگیخته است. مصرف کنندگان کنیایی به طور فزاینده ای از محصولات مبتنی بر گندم مانند نان، شیرینی و پاستا استقبال می کنند.
مراکش: مانند سایر کشورهای شمال آفریقا، مراکش مقادیر قابل توجهی گندم را برای تامین نیاز داخلی وارد می کند. غذاهای سنتی این کشور شامل محصولات مبتنی بر گندم است و جمعیت رو به رشد تقاضای ثابت برای واردات گندم را تضمین می کند.
آفریقای جنوبی: در حالی که آفریقای جنوبی گندم را در داخل تولید می کند، هنوز برای تامین کامل نیاز خود به واردات متکی است. صنعت فرآوری مواد غذایی به خوبی توسعه یافته و پایگاه مصرف کنندگان متنوع این کشور به نیاز مداوم به واردات گندم کمک می کند.
برنج یک غذای اصلی در بسیاری از کشورهای آفریقایی است و تقاضای این قاره برای واردات برنج به طور پیوسته در حال افزایش است. در حالی که برخی کشورها برای افزایش تولید برنج داخلی تلاش می کنند، واردات همچنان نقش مهمی در تامین تقاضا دارد.
نیجریه: با وجود تلاش‌ها برای تقویت تولید برنج داخلی، نیجریه یکی از بزرگترین واردکنندگان برنج در آفریقا است. جمعیت زیاد این کشور و محبوبیت غذاهای برنجی در غذاهای نیجریه ای این تقاضا را افزایش می دهد. مصرف کنندگان شهری، به ویژه، اغلب برنج وارداتی را به دلیل کیفیت بالاتر آن ترجیح می دهند.
سنگال: برنج یک غذای اصلی در سنگال است و این کشور برای تامین نیاز داخلی به شدت به واردات متکی است. دولت سنگال سیاست هایی را برای افزایش تولید برنج محلی اجرا کرده است، اما واردات همچنان نقش مهمی در بازار بازی می کند.
ساحل عاج: به عنوان یکی از بزرگترین اقتصادها در غرب آفریقا، ساحل عاج مقادیر قابل توجهی برنج را برای تکمیل تولید داخلی وارد می کند. رشد جمعیت شهری کشور و تغییر عادات غذایی به تقاضا برای برنج وارداتی کمک می کند.
غنا: مصرف برنج در غنا به سرعت در حال افزایش بوده و از تولید داخلی پیشی گرفته است. در نتیجه، کشور برای تامین تقاضا به واردات متکی است. مصرف کنندگان غنا، به ویژه در مناطق شهری، اغلب انواع برنج معطر را ترجیح می دهند و فرصت هایی را برای صادرکنندگان برنج با کیفیت بالا ایجاد می کنند.
آفریقای جنوبی: در حالی که به طور سنتی یک کشور عمده مصرف کننده برنج نیست، جمعیت متنوع آفریقای جنوبی و تغییر عادات غذایی منجر به افزایش واردات برنج شده است. این کشور به عنوان دروازه ای برای واردات برنج به دیگر کشورهای آفریقای جنوبی عمل می کند.
تقاضا برای محصولات لبنی در سراسر آفریقا در حال افزایش است که ناشی از شهرنشینی، افزایش درآمد و تغییر عادات غذایی است. بسیاری از کشورهای آفریقایی فاقد تولید لبنیات داخلی کافی برای پاسخگویی به این تقاضای فزاینده هستند که فرصت هایی را برای صادرکنندگان لبنیات ایجاد می کند.
الجزایر: الجزایر به عنوان بزرگترین واردکننده لبنیات در آفریقا، فرصت های قابل توجهی را برای صادرکنندگان لبنیات ارائه می دهد. مصرف بالای سرانه شیر و فرآورده های لبنی در کشور، همراه با تولید محدود داخلی، نیاز به واردات را افزایش می دهد. به ویژه شیرخشک تقاضای زیادی دارد.
نیجریه: نیجریه با جمعیت زیاد و طبقه متوسط رو به رشد، بازار مهمی برای واردات لبنیات است. تولید لبنیات داخلی این کشور برای پاسخگویی به تقاضا کافی نیست و منجر به واردات قابل توجه شیرخشک، پنیر و سایر محصولات لبنی می شود.
مصر: مصر یکی دیگر از واردکنندگان عمده محصولات لبنی در آفریقا است. رشد جمعیت کشور و افزایش آگاهی از مزایای تغذیه ای لبنیات به افزایش تقاضا کمک می کند. پنیر، به ویژه، در غذاهای مصری محبوب است و فرصت هایی را برای صادرکنندگان پنیر ایجاد می کند.
آنگولا: بازار لبنیات آنگولا به سرعت در حال رشد بوده و بخش قابل توجهی از تقاضا از طریق واردات تامین می شود. اقتصاد نفت محور و روند شهرنشینی کشور به افزایش مصرف محصولات لبنی به ویژه در شهرهای بزرگ کمک کرده است.
مراکش: در حالی که مراکش دارای یک صنعت لبنی داخلی است، اما همچنان برای پاسخگویی به تقاضای کامل، به ویژه برای محصولات خاصی مانند پنیر و کره، به واردات متکی است. صنعت گردشگری کشور نیز به تقاضا برای محصولات لبنی وارداتی کمک می کند.
طیور، به ویژه مرغ، به دلیل مقرون به صرفه بودن و تطبیق پذیری آن در سراسر آفریقا محبوبیت فزاینده ای پیدا کرده است. بسیاری از کشورهای آفریقایی مقادیر قابل توجهی مرغ برای تکمیل تولیدات داخلی وارد می کنند.
آفریقای جنوبی: آفریقای جنوبی علیرغم داشتن صنعت مرغداری به خوبی توسعه یافته، واردکننده عمده مرغ، به ویژه قطعات مرغ منجمد است. تقاضای این کشور برای منابع پروتئینی مقرون به صرفه، این روند واردات را هدایت می کند.
غنا: غنا در سال های اخیر شاهد افزایش قابل توجه واردات طیور بوده است. رشد جمعیت شهری کشور و افزایش درآمد به افزایش مصرف مرغ کمک کرده است، به طوری که مرغ منجمد وارداتی اغلب مقرون به صرفه تر از مرغ های تولید محلی است.
آنگولا: آنگولا یکی دیگر از واردکنندگان مهم مرغ در آفریقا است. اقتصاد مبتنی بر نفت و شهرنشینی این کشور منجر به افزایش تقاضا برای منابع پروتئینی مناسب و مقرون به صرفه مانند مرغ وارداتی شده است.
جمهوری دموکراتیک کنگو: جمهوری دموکراتیک کنگو مقادیر قابل توجهی مرغ برای تامین نیاز داخلی وارد می کند. جمعیت زیاد کشور و ظرفیت تولید داخلی ناکافی فرصت هایی را برای صادرکنندگان مرغ ایجاد کرده است.
بنین: در حالی که بنین خود جمعیت نسبتاً کمی دارد، به عنوان یک نقطه ورودی کلیدی برای واردات طیور به مقصد بازار بزرگتر نیجریه عمل می کند. این تجارت مجدد صادرات، بنین را به یکی از بزرگترین واردکنندگان مرغ در غرب آفریقا تبدیل کرده است.
با افزایش شهرنشینی و تغییر سبک زندگی در سراسر آفریقا، تقاضا برای غذاهای فرآوری شده و بسته بندی شده در حال افزایش است. این دسته شامل طیف وسیعی از محصولات، از میان وعده ها گرفته تا غذاهای آماده است.
نیجریه: با بیشترین جمعیت آفریقا و طبقه متوسط رو به رشد، نیجریه بازار کلیدی برای غذاهای فرآوری شده و بسته بندی شده است. تنقلات وارداتی، غلات صبحانه، و غذاهای راحت به ویژه در مناطق شهری محبوب هستند.
کنیا: مصرف کنندگان شهری کنیا به طور فزاینده ای به دنبال گزینه های غذایی راحت و فرآوری شده هستند. نقش این کشور به عنوان قطب اقتصادی منطقه ای در شرق آفریقا نیز آن را به بازار مهمی برای غذاهای فرآوری شده وارداتی تبدیل کرده است.
آفریقای جنوبی: آفریقای جنوبی با بخش خرده فروشی به خوبی توسعه یافته و مصرف کنندگان متنوع، بازار قابل توجهی برای غذاهای فرآوری شده و بسته بندی شده وارداتی است. محصولات ممتاز و سلامت محور به ویژه در میان مصرف کنندگان با درآمد متوسط و بالا محبوب هستند.
مصر: جمعیت زیاد مصر و رشد طبقه متوسط شهری تقاضا برای غذاهای فرآوری شده وارداتی را افزایش می دهد. غذاهای میان وعده، غلات صبحانه و وعده های غذایی راحت جزو دسته بندی های محبوب هستند.
مراکش: تغییر سبک زندگی مراکش و صنعت گردشگری رو به رشد به افزایش تقاضا برای غذاهای فرآوری شده وارداتی کمک می کند. تنقلات به سبک غربی و غذاهای راحت به ویژه در مناطق شهری محبوبیت بیشتری پیدا می کنند.
در حالی که بسیاری از کشورهای آفریقایی تولیدکنندگان قابل توجهی از میوه ها و سبزیجات هستند، هنوز تقاضا برای برخی محصولات وارداتی وجود دارد، به ویژه در فصل های خارج از فصل یا برای میوه ها و سبزیجاتی که نمی توان در محلی کشت کرد.
آفریقای جنوبی: آفریقای جنوبی علیرغم اینکه صادرکننده عمده میوه است، میوه ها و سبزیجات خاصی را وارد می کند، به ویژه آنهایی که خارج از فصل هستند یا در داخل کشت نمی شوند. سیب، گلابی و انواع توت ها از جمله میوه های وارداتی هستند.
نیجریه: نیجریه انواع میوه ها و سبزیجات را برای تکمیل تولید داخلی وارد می کند. سیب، گلابی و انگور از میوه های وارداتی پرطرفدار و پیاز و سیب زمینی جزو سبزیجات وارداتی هستند.
کنیا: رشد طبقه متوسط کنیا و گسترش بخش خرده فروشی منجر به افزایش تقاضا برای میوه های وارداتی شده است، به ویژه میوه هایی که در محلی کشت نمی شوند. سیب، گلابی و انگور وارداتی رایج هستند.
آنگولا: آنگولا برای تامین نیاز داخلی به شدت به میوه ها و سبزیجات وارداتی متکی است. اقتصاد مبتنی بر نفت و بخش کشاورزی محدود این کشور به این وابستگی به واردات کمک می کند.
مصر: در حالی که مصر یکی از تولیدکنندگان عمده میوه و سبزیجات است، هنوز محصولات خاصی را وارد می کند، به ویژه آنهایی که خارج از فصل هستند. سیب، موز و کیوی از جمله میوه‌های پرطرفدار وارداتی هستند.
تقاضا برای روغن های خوراکی در سراسر آفریقا در حال رشد است که ناشی از رشد جمعیت، تغییر عادات غذایی، و گسترش صنعت فرآوری مواد غذایی است.
مصر: مصر یکی از بزرگترین واردکنندگان روغن های خوراکی در آفریقا است که روغن سویا و روغن آفتابگردان از محبوبیت خاصی برخوردار است. جمعیت زیاد این کشور و صنعت فرآوری مواد غذایی این تقاضا را افزایش می دهد.
الجزایر: الجزایر مقادیر قابل توجهی روغن خوراکی، به ویژه روغن سویا و روغن آفتابگردان وارد می کند. جمعیت رو به رشد کشور و ظرفیت تولید داخلی محدود به این تقاضای واردات کمک می کند.
مراکش: مراکش یکی دیگر از واردکنندگان عمده روغن های خوراکی در شمال آفریقا است. روغن سویا و روغن آفتابگردان از جمله انواع وارداتی هستند که هم برای مصرف مستقیم و هم در صنایع غذایی استفاده می شود.
آفریقای جنوبی: در حالی که آفریقای جنوبی برخی از روغن های خوراکی را در داخل کشور تولید می کند، هنوز برای پاسخگویی به تقاضای کامل به واردات متکی است. روغن پالم، به ویژه، واردات قابل توجهی است که در کاربردهای مختلف فرآوری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.
نیجریه: با وجود تلاش‌ها برای تقویت تولید داخلی، نیجریه همچنان یکی از واردکنندگان عمده روغن‌های خوراکی است. روغن پالم و روغن سویا از جمله انواع وارداتی هستند که هم برای پخت و پز و هم در صنایع غذایی استفاده می شود.
شکر یکی دیگر از واردات مواد غذایی مهم برای بسیاری از کشورهای آفریقایی است که تقاضا به دلیل رشد جمعیت، شهرنشینی و گسترش صنعت غذا و نوشیدنی است.
نیجریه: نیجریه به عنوان پرجمعیت ترین کشور آفریقا، واردکننده قابل توجهی شکر است. رشد صنایع غذایی و آشامیدنی این کشور و همچنین تقاضای مستقیم مصرف کننده، باعث واردات شکر می شود.
کنیا: کنیا مقادیر قابل توجهی شکر را برای تکمیل تولید داخلی وارد می کند. جمعیت رو به رشد کشور و گسترش بخش فرآوری مواد غذایی به تقاضا برای شکر وارداتی کمک می کند.
الجزایر: الجزایر یکی از واردکنندگان عمده شکر در شمال آفریقا است. جمعیت زیاد این کشور و صنایع غذایی و آشامیدنی به خوبی توسعه یافته تقاضای ثابتی را برای واردات شکر ایجاد می کند.
آفریقای جنوبی: در حالی که آفریقای جنوبی شکر را در داخل کشور تولید می کند، هنوز مقداری شکر وارد می کند تا تقاضای کامل را برآورده سازد. صنایع غذایی و آشامیدنی متنوع این کشور به نیاز واردات شکر کمک می کند.
مصر: مصر یکی دیگر از واردکنندگان مهم شکر در آفریقا است. جمعیت زیاد کشور و بخش رو به رشد فرآوری مواد غذایی، تقاضا برای شکر وارداتی را افزایش می دهد.
در حالی که طیور پرمصرف ترین گوشت در بسیاری از کشورهای آفریقایی است، همچنین تقاضای قابل توجهی برای گوشت گاو و بره وارداتی در بازارهای خاص وجود دارد.
مصر: مصر یکی از واردکنندگان عمده گوشت گاو و بره است، به ویژه در جشن های مذهبی. جمعیت زیاد و ترجیحات فرهنگی کشور برای این گوشت ها تقاضای واردات را افزایش می دهد.
الجزایر: الجزایر مقادیر قابل توجهی گوشت قرمز به ویژه گوشت بره وارد می کند. ترجیحات فرهنگی و مراسم مذهبی به تقاضا برای گوشت وارداتی کمک می کند.
آفریقای جنوبی: آفریقای جنوبی گوشت گاو و بره را برای تکمیل تولید داخلی وارد می‌کند، به‌ویژه برای برش‌ها یا گریدهای خاصی که به آسانی در محلی در دسترس نیستند.
مراکش: مراکش گوشت گاو و بره را وارد می‌کند که تقاضای آن به‌ویژه در فستیوال‌های مذهبی زیاد است. صنعت گردشگری این کشور نیز به تقاضای گوشت های وارداتی باکیفیت کمک می کند.
غنا: طبقه متوسط رو به رشد غنا منجر به افزایش تقاضا برای گوشت گاو وارداتی شده است، به ویژه در مناطق شهری که مصرف کنندگان به دنبال گزینه های پروتئین متنوع تری هستند.
بازار واردات مواد غذایی آفریقا فرصت های فراوانی را برای صادرکنندگان در دسته های مختلف محصولات ارائه می دهد. از کالاهای اصلی مانند گندم و برنج گرفته تا غذاهای فرآوری شده و اقلام با ارزش مانند لبنیات و گوشت، تقاضا برای مواد غذایی وارداتی متنوع است و در سراسر قاره در حال رشد است.
با این حال، بسیار مهم است که بدانیم آفریقا بازاری همگن نیست. هر کشور دارای ویژگی های منحصر به فرد خود است که تحت تأثیر عواملی مانند اندازه جمعیت، شرایط اقتصادی، نرخ شهرنشینی، ترجیحات فرهنگی و تولیدات کشاورزی محلی است. صادرکنندگان موفق باید رویکردهای خود را با این شرایط خاص بازار تطبیق دهند.
